گلایـه دكتر شریـعتی از خـدا و جـواب سهراب سپـهری

گلایه ای از خدا، منتسب به دكتر علی شریعتی



خدایا کفر نمیگویم،
پریشانم،
چه میخواهی تو از جانم؟!
مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی.

خداوندا!
اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای تکه نانی
به زیر پای نامردان بیاندازی
و شب آهسته و خسته
تهی دست و زبان بسته
به سوی خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر میگویی
نمیگویی؟!

خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه ی دیوار بگشایی
لبت بر کاسه ی مسی قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرفتر
عمارتهای مرمرین بینی
و اعصابت برای سکه ای این سو و آن سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر میگویی
نمیگویی؟!

خداوندا!
اگر روزی بشر گردی
ز حال بندگانت با خبر گردی
پشیمان میشوی از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.

خداوندا تو مسئولی.
خداوندا تو میدانی که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی میکشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است ��br>

و این هم جواب سهراب سپهری از زبان خدا



منم زیبا
که زیبا بنده ام را دوست میدارم
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
ترا در بیکران دنیای تنهایان
رهایت من نخواهم کرد
رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود
تو غیر از من چه میجویی؟
تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟
تو راه بندگی طی کن عزیز من، خدایی خوب میدانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکی، یا خدایی میهمانم کن
که من چشمان اشک آلوده ات را دوست میدارم
طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهی یافت
که عاشق میشوی بر ما و عاشق میشوم بر تو که
وصل عاشق و معشوق هم، آهسته میگویم، خدایی عالمی دارد
تویی زیباتر از خورشید زیبایم، تویی والاترین مهمان دنیایم
که دنیا بی تو چیزی چون تو را کم داشت
وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت میگفتم
مگر آیا کسی هم با خدایش قهر میگردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی؛ ببینم من تو را از درگهم راندم؟
که میترساندت از من؟ رها کن آن خدای دور؟!
آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را
این منم پروردگار مهربانت
خالقت
اینک صدایم کن مرا.

با قطره ی اشکی
به پیش آور دو دست خالی خود را
با زبان بسته ات کاری ندارم
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکی ام. آیا عزیزم حاجتی داری؟
بگو جز من کس دیگر نمیفهمد
به نجوایی صدایم کن.

بدان آغوش من باز است
قسم بر عاشقان پاک با ایمان
قسم بر اسبهای خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات آوردم
قسم بر عصر روشن، تکیه کن بر من
قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد
برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو
تمام گامهای مانده اش با من
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید
ترا در بیکران دنیای تنهایان،
رهایت من نخواهم کرد.

برو ادامه مطلب

اگه نری خداییش از دستت رفته

من از یکیش خیلی خوشم اومد بحدسید کدوم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مقـر اروپایـی گوگـل در دوبلیـن به روایـت تصویـر

دیـدنی‌ های استـان کـردستان؛ نگیـن دلفریـب ایـران

 

استان کردستان با گستردگی 28.203 کیلومتر مربع در غرب ایران قرار دارد. این استان که در دامنه‌ها و دشت‌های پراکنده سلسله جبال زاگرس میانی قرار گرفته، از شمال به استان‌های آذربایجان غربی و زنجان، از شرق به همدان و زنجان، از جنوب به استان کرمانشاه و از غرب به کشور عراق محدود است. کردستان مکان و سرزمین کردهاست. بر اساس اسناد تاریخی کلمه کردستان برای اولین بار بطور رسمی در دوران سلجوقیان بکار رفته است. مرکز این استان، شهر سنندج است. شهرستان‌های این استان عبارتند از: بانه، بیجار، دهگلان، دیواندره، سروآباد، سقز، سنندج، قروه، کامیاران و مریوان.

نشانـه های جـذاب یک زنـدگی عاشقانه و رمانتیـک

1. برای همدیگر وقت صرف می کنیم.

۲. به همه می گویم که دوستش دارم.

۳. برای قدردانی از محبت هایش، نامهٔ عاشقانه ای برایش می نویسم.

۴. در جمع از او تعریف می کنم.

۵. وقتی غمگین است سعی می کنم ناراحتی اش را بفهمم و او را درک کنم.

۶. همیشه در اتفاقات خوب و مهم زندگی او را سهیم می کنم قبل از این که دیگران چیزی بدانند.

۷. در همه مراحل زندگی باهم برنامه ریزی می کنیم.

۸. همواره مراقبش هستم و به نیازهایش توجه خاصی نشان می دهم.

۹. آرامش را در همه حال حفظ می کنم.

۱۰. باورهایم را نسبت به او همواره حفظ می کنم.

۱۱. پس از به پایان رسیدن روزهای پرتحرک، شب ها همه چیز را برایش تعریف می کنم.

۱۲. اولین کسی هستم که تولدش را تبریک می گویم.

۱۳. به کارهایی که برایم انجام می دهد توجه می کنم و قدردان محبت های او هستم.

۱۴. ازدواجمان را از موهبت های الهی می دانم.

۱۵. برای سلامتی اش صدقه می دهم.

۱۶. در یک مکان یادداشتی محبت آمیز برایش پنهان می کنم و او را راهنمایی می کنم تا پیدایش کند.

۱۷. در همه لحظات زندگی با گذشت رفتار می کنم.

۱۸. سعی می کنم که همیشه سرزنده و شوخ طبع باشم.

۱۹. کارهایی که نشان دهندهٔ محبتم نسبت به اوست برایش انجام می دهم.

۲۰. هرگاه از او خیلی عصبانی هستم به نکات مثبتش هم فکر می کنم.

۲۱. اگر احساس کنم از وسایل شخصی اش چیزی کم دارد ولی خودش نمی خرد، حتماً برایش تهیه می کنم.

۲۲. همه هدایایی را که به من داده است، از صمیم قلب دوست دارم.

۲۳. همیشه دل آرام یکدیگر هستیم.

تصاویـری شگفت انگیـز از جنـگل های‌ بامبـو در ژاپـن

میخواستم عکس هارو تو ادامه ی مطلب بذرم انقدر قشنگ بود گفتم شاید بعضی تنبا از دستش بدن

 روزی که دل ایـــران لــرزیــد !

مروری بر زلزله رودبار به مناسبت بیست و سومین سالگرد آن

مجله مهر - احسان ناظم بکایی : نام رودبار و منجیل شاید با زیتون و بادهایش گره خورده باشد. شاید به دالان ورودی به گیلان شهره شده باشند. شاید خیلی ها آن را با سد سفید رود، پروانه های 30 متری نیروگاه بادی، سرو 3 هزار ساله هرزویل و پایگاه آموزش تفنگداران دریایی اش بشناسند اما بعید است کسی نام این دو را بشنود و یاد زلزله هولناک 31 خرداد 1369 نیفتند. 23 سال است نام این دوشهر با زلزله، پیوند خورده است. یک سال از فوت امام می گذشت. 2 سال از پایان جنگ نمی گذشت و عراق هنوز، کویت را اشغال نکرده بود. تلویزیون دوشبکه داشت و ایتالیا، میزبان جام جهانی 1990 بود. حالا بعد از 23 سال یادی می کنیم از آن حادثه تلخ.

ساعت از 12 شب گذشته. نیم ساعتی می شود که پنجشنبه 31 خرداد شروع شده. در دل تاریکی آخرین شب بهاری، منجیل و رودبار بر روی دامنه کوه دل به خنکایی سپرده اند که از دریاچه سد سفید رود می آید اما 11 کیلومتر پایین تر، درست زیرپای رودبار آرام و خواب آلود، هیاهویی برپاست. گسل 80 کیلومتری که رودبارسال هاست روی آن زندگی می کند، فشار لایه های اطراف را تاب نمی آورد و با قدرت 7.3 ریشتر به لرزش می افتد.

حتی فکر کردن به آن هم سخت است. در یک لحظه، تمام شهر روی زمین می خوابد. با قطع شدن برق، خاموشی مطلق، همه جا را فرا می گیرد. فقط صدای جیغ و ناله زیرآوارمانده ها شنیده می شود و گرد و غبار خانه های تازه ویران شده، ابری روی شهر ایجاد می کند. عده ای فکر می کنند قیامت شده، سکته می کنند و می میرند.

زلزله رودبار محدوده ای به وسعت 60 هزارکیلومترمربع (تقریبا به اندازه استان خوزستان)، می لرزاند. ساکنان تهران، تبریز و اصفهان، لرزش را حس می کنند. تا شعاع 100 کیلومتری از کانون زلزله، همه چیز ویران می شود. 50 پس لرزه در عرض 3 ساعت، امکان کمک کردن را از بین می برد و حتی بر میزان تلفات افزوده می شود. ریزش سنگ، جاده ها را می بندد. در چند منطقه، لغزش زمین حداقل چهار روستا را با ساکنانش زیر خاک دفن می کند.

40 هزار کشته، 60 هزار زخمی، نیم میلیون آواره و 164 میلیارد تومان خسارت (معادل 8 درصد تولید ناخالص ملی آن سال - 1369). پراکندگی زیاد روستاها در دل کوه ها، اشتباه در محل و مقیاس زلزله، دودلی درباره دریافت کمک خارجی، قطع شدن جاده ها، عدم اطلاع رسانی سریع و به موقع، از دست رفتن 72 ساعت اولیه بعد از زلزله که به ساعات طلایی نجات مشهور است، تلفات زلزله را بالا می برد.

آن شب، شب های داغ جام جهانی 1990 ایتالیا هم بود. برزیل و اسکاتلند در ورزشگاه دل آلپی تورین بازی داشتند. برزیل، دو بازی قبلی اش را از سوئد و کاستاریکا برده بود و در صدر گروه c قرار داشت. خیلی ها در رودبار، سوت آغاز بازی توسط کهل اتریشی را شنیدند اما هیچ کس تک گل بازی را که مولر مهاجم تعویضی برزیل در دقیقه 80 زد، را ندیدند. زلزله، وسط بازی آمد. مطمئنا اگر بازی، زنده پخش نمی شد تلفات زلزله بیشتر از اینها بود.

زلزله مثل الک آمد. با فرکانس بالا و پریود کوتاه که یک دقیقه هم طول می کشد. 90 درصد خانه های شهری که یک طبقه و با آجر و سیستم طاق ضربی ساخته شده اند، ویران می شوند. از خانه های 1200 روستای اطراف که از مصالح متداول روستاهای ایران یعنی خشت، گل، چوب و سنگ بنا شده اند چیزی جز تلی از خاک باقی نمی ماند.

وضع ساخت و ساز به قدری خراب بود و آنقدر به بقیه مناطق ایران شباهت دارد که 13 روز بعد از زلزله، سیاست های بازسازی به تصویب می رسد و آئین نامه 2800 هم که مربوط به محاسبات ساختمان در برابر زلزله است، نهایی می شود.

هوا گرم است. جسدها زیادند. بوی تعفن همه جا را گرفته. نمی شود اجساد را نگه داشت و تک تک دفن کرد. لودرها به کار می افتند، گورهای دسته جمعی می کنند. بازماندگان بهت زده، اجساد عزیزان شان را در دریاچه سد سفید رود که کنار آرامستان است، غسل می کنند. اجساد هر خانواده، ردیفی کنار هم چیده می شود و باز لودرها می آیند و خاک می ریزند. حالا هر خانواده چند تل خاک دارد و چند تکه سنگ بر روی آنها.

بمان و بساز. بازسازی براساس اصل نگه داشتن بازماندگان در منطقه و مشارکت شان در ساخت و ساز انجام می شود تا جلوی بیکاری، مهاجرت و نابودی اراضی کشاورزی و دام ها گرفته شود. 17 ستاد معین به سرپرستی بنیاد مسکن، اول برای آوارگان، چادر امدادی و اتاقک های 12 تا 35 متری علم می کنند بعد هم به اهالی، مصالح و وام 20 هزارتومانی می دهند تا خود اهالی خانه هایشان را بسازند. و مهندسان معماری و ساختمان، ناظر ماجرایند.

"31 / 3 / 1369 - بر اثر زلزله." روی حدود 80 درصد سنگ قبرهای آرامستان منجیل این عبارت حک شده است. در هر ردیف، هم معمولا نام یک فامیل تکرار می شود و معلوم است که همه خفتگان در یک ردیف، اعضای یک خانواده اند. قبرستان، به شهر چسبیده برای همین هر کس که دلش بگیرد، می تواند سریع به اینجا بیاید. قبرستان، تپه ایست که از همه جای شهر، قابل رویت است. کنار سنگ قبری نوشته شده : "نفرین به زلزله 69"

زمین‌لرزه منجیل و رودبار در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد روز پنجشنبه ۳۱ خردادماه ‪۱۳۶۹‬ (برابر با ۲۱ ژوئن ۱۹۹۰ در ساعت ۲۱ به وقت گرینویچ) در نزدیکی شهر رودبار و روستاهای تابعه در استان گیلان و شمال غرب استان زنجان در ناحیه طارم علیا بروز نمود و تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری از مرکز زمین‌لرزه موجب خسارات جانی و مالی فراوان گردید. ارتعاشات حاصل از امواج لرزه‌ای در استان‌های زنجان و گیلان و در بخشهایی از استان‌های آذربایجان شرقی، تهران، مرکزی، مازندران، سمنان، همدان و کردستان به مدت حدود ۶۰ ثانیه احساس گردید و موجب وحشت عمومی شد، لیکن خسارات جانی و مالی به همراه نداشت. این زمین‌لرزه در یک منطقه پرتراکم از نظر جمعیت اتفاق افتاد، بطوریکه علاوه بر روستاهای موجود در منطقه چندین شهر مهم کشور نیز تحت تأثیر آن قرار گرفتند. کانون زلزله مذکور را کارشناسان حدود ‪۱۹‬ کیلومتری از سطح زمین اعلام کردند و علاوه بر حدود 40.000 نفر که بر اثر این رویداد جان خود را از دست دادند، بیش از ‪۲۰۰‬ هزار واحد مسکونی تخریب شدند و خسارات عمده‌ای به تأسیسات و اماکن عمومی در استانهای گیلان و زنجان که متأثر از این زمین‌لرزه بودند، وارد آمد و حدود 500.000 تن از هموطنانمان در چشم بر هم زدنی بی‌خانمان شدند ...

بـرگی از آلبـوم خاطـرات استاد جلیـل شهنـاز

 استاد جلیل شهناز نوازنده پیشکسوت موسیقی و شهنواز تار در سن 92 سالگی دار فانی را وداع گفت. جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح روز دوشنبه 27 خردادماه در بیمارستان آراد درگذشت. وی در سال 83 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد. در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.

جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تنبک نیز آشنایی داشت. معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند. عکس های زیر برگرفته از آلبوم خاطرات استاد جلیل شهناز است که به گوشه هایی از زندگی هنری این چهره برجسته موسیقی ایرانی نگاهی می اندازد.

جلیل شهناز در نوجوانی با تار




جلیل شهناز ایستاده در کنار حسن کسایی




جلیل شهناز در جوانی




جلیل شهناز و حسن کسایی در جوانی






جلیل شهناز و حسن کسایی در محضر ابولحسن صبا




جلیل شهناز در جمع اساتید مکتب اصفهان (نشسته سمت چپ)




جلیل شهناز در کنار استاد تاج اصفهانی و حسن کسایی




جلیل شهناز در حال نوازندگی




جلیل شهناز در اتاق کار خود




جلیل شهناز در حال نوازندگی در دوران پیری




جلیل شهناز در دیدار با اهالی خانه موسیقی




جلیل شهناز و حسن کسایی در سال های کهولت




جلیل شهناز در سال های کهولت




روحش شاد و یادش گرامی باد

پگاه عکس استاد صبا برات اشناس برای من که خیلی اشناس

لطفا فقط طبق دستورالعمل،عمل کنید و گرنه بعدا پشیمون میشن !

هیچ کلکی در کار نیست،این فال به طرز شگفت آوری دقیق خواهد بود به شرطی که تقلب نکنید!

در غیر این صورت نتیجه درست از آب در نخواد آمد و بعد آرزو می کنید که ای کاش تقلب نمی کردید !

این فال ۳ دقیقه وقت شما را خواهد گرفت،تا شما را طوری شگفت زده کند که گویی سر شما به طاق

کوبیده شده است !

ودر پایان حتما آرزوی شما بر آورده میشود ! که شرط این قذیه را در آخر خواهم گفت !

این متن را قسمت به قسمت انجام دهید و از خواندن این متن پشت سر هم خودداری نمایید !

تذکر : در هنگام نوشتن اسامی اطمینان حاصل کنید که این اشخاص را می شناسید و از بکار بردن

نامهای الکی جدا خودداری کنید تا در آخر کار پشیمون نشید !

نکته مهم : همچنین به یاد داشته باشید در هنگام نوشتن اسامی و عمل کردن به دستور العمل از

احساس و غریزه خود استفاده کنید و از تفکر زیادی پرهیز کنید((یعنی هرچی به زهنتون رسید

بنویسید))
توجه این فال از سایت معتبر تاروت که نویسنده ی اون یکی از جادوگران بزرگ است کپی گرفته شده بدون هیچ دست کاری برای اطلاعات بیشتر از فال نام اهنگ های خود را در تاروت با راهنمایی خودش بگذارید تا اطلاعات کاملی به شما دهید ادامه فال ...

اگر نیوتن وهابی بود وقتی سیب بر سرش می افتاد می گفت : این توطئه ایران است!

تو خونه بودم كه يه دفعه بابا بزرگم زنگيد...ميگه فولي فولي شده اومدي ناودون شكسني و فرار كردي؟؟؟
گفتم پدر بزرگ جون...ناودون چيه؟؟؟من تو خونه خوابيدم...
كه بابا بزرگم گفت:اگه ميخواي ببخشمت بيا بلوتوث يادم بده
عجب فكو فاميلي داريم ما...
 

ز ظهر رفتیم خونه داییم تا شب داشتیم تو خونش عین چی کار میکردیم کار که تموم شد اومدیم یکم تلویزیون ببینیمو یه میوه ای بخوریم گفت حالا میتونید گم شید.
داشتیم میرفتیم دیدیدیم پشت سره ما داره میاد ,گفتیم دایی زحمت نکش,خودمون درو میبندیم.گفت با شما کاری ندارم اومدم اشغالا رو بذارم دم در..دایی ما داریم؟                     

دخترم!دوره زمونه عوض شده،تو بايد دستت تو جيب خودت باشه اصلا هم نترس!ان قدر بي شعور تر هم از تو هستن كه الان سركار ميرن!
قيافه ي من :((((((
باباي به فكره من دارم؟؟؟؟؟؟

میخوایم بریم کارتینگ وسایلامونو گذاشتیم توکمدبابام میگه حالا کلیدشو قورت بدم گم نشه؟!!مامانم میگه اره بعد مجبورت میکنیم خیلی غذا قاتی پاتی بخوری اصهال بگیری کلیده بیاد بیرون! بابام روشو کرده به من ومیگه :خوبه بعد توهم میشی مامور جستجو تو مدفوع بنده تا پیداش کنی!!

هم اکنون برای یافتن پدر مادر واقعیم به یاری سبزتان نیازمندم

یه بار مامانم زنگ زد خونه عموم پسر عموم به جای الو گفت کیه؟؟؟
مامان ماهم باحال گفت درو باز کن ما پشت دریم....
پسر عموم خوشحال رفته آیفونو زده میگه بفرمایید تو و قطع کرده....
وقتی مامانم تلفنو گذاشت نمیتونست از خنده حرف بزنه....
نیم ساعت بعد زنگ زده میگه زن عمو چرا نمیاین تو ما داشتیم منفجر میشدیم.

دخترداییم همش دوسالشه اومده خونمون من تو اتاق بودم داشت واسه خودش با صدای بلند یه چیزی میگفت که فقطم خودش می فهمید که چی می خونه
هیچی رفتم بیرون شروع کردم با مامانم حرف زدن اونم همه حواسش از بچه دائیم پرت شد
دختردائیم هی دست منو می کشید سمت اتاق و کلی عصبی بود بعد دید همینطوری حرف می زنم و اهمیتش نمیدم شروع کرد هول دادن میگم چیه عزیزم
دستشو برد بالا و به من گفت بولو (با اخم و عصبانیت)
منظورش این بود که من داشتم حرف میزدم مثل خر سرتو انداختی پایین اومدی وسط حرفم دیگه خفه شو برو تو اتاقت
هیچی دیگه منم خفه شدم
از حالا خودمو میسپارم بخدا که دهه نودی ها هم اومدن رو کار

یک روز جمعه معمولی تو خونمون:
بابام:این خونه روبروئیه در پارکینگشون ریموت داره حالا خراب شده باز مونده
مادر بزرگم:رموت چیه؟ بابام:درشون برقیه ینی
مادربزرگم:وا درِ زندان برقیه بابام: کلاس داره دیگه مثلن چراغ راه پلشون آدمو ک میبینه روشن میشه
مامانم:واسه چلاغ ها خوبه دیگه. در این بین گودزیلا دوئیده وسط به بابام ک بابابزرگشه میگه :بابام کمکی دوچرخمو برداشته نمیتونم بازی کنم بیا نیگرم دار
بابام:چرا برداشته بزا بیاد دعواش میکنم.
من(بلاخره وارد صحنه شدم صوت کف نزنین من مطعلق ب شمام):بابا با کمکی ک تا 10سال دیگه هم یاد نمیگیره,بزارین 4بار بوخوره زمین یاد میگیره دیگه مگه ما چیجوری یاد گرفتیم؟کمکی نداشتیم ک همیشه دست و بالمون کبود و زخم بود
بابام:بچه اگه صاحاب داشته باشه ک نمیوفته زمین دست و پاش زخمی شه. من :بعله
داداشم(رو ب من):اون فیلمه ک دیدی رو دیــدیــــ؟ من:هـــــــــانت؟! داداشم:اون فـــیـــلـــمـه ک کاورشو برداشتی نگا کردی رو میزم بود رو دیدی؟ من:آهان نه علاقه ای ندارم(دیالوگو حالیدین؟)... رینگ رینگ (تلفن) من:بله بفرمائین. پشت تلفن:سلام بابات خونست؟ _بله شما؟ _من برادرشم. _اشتباه گرفتین با کی کار دارین؟ _اگه اشتباه گرفتم ب تو چه ک با کی کار دارم؟ _بیفرهنگ تـــق گوشیو گزاشتم رینگ رینگ (تلفن) من:بله بفرمائین؟ _الو سلام خوبی؟ _سلام عمو جان خوبین چه خبر؟ _تو بودی الان گوشیو برداشتی؟ _نه من بیرونم _بیرونی؟ _نه بیرون بودم الان اومدم(بابا با شما کار دارن عموئه)... و ادامه داره عاگا برای سلامتی خودتون نمیگم باغیشو
خونمون تو حلقتون آره اینجوریاس

خواب بودم خواهرزاده های دیوونم اومدن خونمون بیدار شدم باز خودمو زدم به خواب!
یکیشون:دایی؟دایی؟ (با دستم داره تکونم میده و من هم چنان لالا)
اون یکی: پرنیـان ولش کن... به مامانت میگما؟ گناه داره خستس!
پرنیـان: منم به خاله میگم بهم گفتـی دوسم داری! خـاله! بیا ببین مـانی رو!
مـانی: خُبه خُبه! آخه اگه دایی مُرده باشه خونش گردنه من و تو میوفته! واسه تو میگم!
به زور خودمو کنترل کرده بودم! می بینم پرنیـان زده زیره گریه: که مامان بزرگ؟ مامان؟ خاله؟ دایی مُرده!
حالا اینام با توسل به ائمه اطهار و جیغ و داد اومدن تو! منم یهو پاشدم که چیزی نیست!
مامانم:خاک بر سرت چرا این بچه ها رو میترسونی؟
من: بابا این مانی شولوغش کرده !
پرنیـان: گردنه مانی ننداز دایی! خودت مُرده بودی! مـانی جون بیا بریم اصلن!
من:|
مامانم:پسر چرا نفوسٍ بد میزنی ؟ آتیش به جون گرفته! اینا چیه گفتی؟
خواهرام: وای به حالت اگه اینا شب بد خواب بشن!
فک وفامیله کلا من دارم؟ پسره 5سالشه...دختره 6!

عاغا رفتیم مسافرت .. کنار جاده دم ماشینا داریم میوه می خوریم تا دوباره راه بیوفتیم..خواهرم با ذووووق اومده می گه : بگوووووو چی دیییییییدم ؟
- می گم چی ؟
می گه : مگســــــه لنز سبززززز داشتتتتتتتتتت
اون لحظه همچین گفت لنز سبز فک کردم مگسـه نیم ساعت لنز ضدعفونی کرده جلوی آینه گذاشته تو چشماش..
نه من چی بگم ؟ 33 سالشـه انقدر ذوق می کنه واسه چشمای مگس..تازه اونم مدلشه بعد می گه لنـــز سبز..
من :|
خواهرم ^-^
ماشین بابام O.o
مگسـه :>
فک و فامیله ؟

دیروز بسرخالم(آره دهه هشتادیه از اون دایناسور گوشت خوارها) اومده خونمون.
بهش میگم:سلام مهدی
میگه:سلام بی سلام میزنم چشتو از جاش درمیارم میزارمش تو دستات برو کامبیوترتو روشن کن میخوام مگامن بازی کنم.
جان من , خدایی , اصلا جان اون عمتون فک و فامیله خون خواره من دارم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟